ئه‌حمه‌د یاسین چاوان كه‌رب گرتی دبیت!
ژ كه‌ربێن ته دا، ئێك ژ هه‌لبه‌ستێن هوزانڤان (ئه‌حمه‌د یاسین)ه دكوڤارا په‌یڤ ژماره 58 دا بلاڤ بویه، هه‌ر ژ ناڤ و نیشانێ هه‌لبه‌ستێ، مروڤ دزانیت هوزانڤانی دڤێت تشته‌كێ نه ئاسایی ب ئازرینیت، ئه‌و تشتێ هه‌نێ ژی ره‌نگڤه‌دانه‌ك بیت و نه دویره ئه‌و ره‌نگڤه‌دانا هه‌نێ به‌روڤاژی ل سه‌ر وی بخوه ژی بزڤریت، كا چاوان هنده‌ك كه‌س تشتێن خوه پیچ دكه‌ن یان تا به‌ره‌ڤ خوه‌كوژیێ ژی دچن. لێ ئه‌ڤ كه‌ربا هوزانڤانی بتنێ ل نفرینان دراوه‌ستیت و ئه‌ڤه ژی ب ساناهیترین چه‌كه دده‌ستێ كه‌سه‌كێ بێ ده‌ستهه‌لات دا، كو هه‌ست كربیت یێ لاوازه و یێ به‌رامبه‌ر دربێ خوه یێ داوه‌شاندیێ.
تشتێ ڤی ده‌قی بالكێش دكه‌ت، هوزانڤان هێزا خوه دده‌ته سه‌ر زمانێ نفرینێ و چاوان داهێنانێ دڤی بواری دا بكه‌ت، هه‌ولدایه گه‌له‌ك ژوان تشتێن ل به‌ر وی دكه‌هی و لێ ئاشنا یان برامانه‌كا دی، هه‌ولدایه وان هه‌می تشتێن كه‌ساتیا وی ب (وێ) ڤه گرێدده‌ن، ب پرچینیت، ڤیایه كه‌ربا خوه ژی بڤان نفرینان به‌لاڤه بكه‌ت. تا ڤێره ئه‌ڤه ئه‌و ناڤه‌روكه یا ئه‌حمه‌د یاسین شاعرییا خوه دارێتیێ و سنعه‌تكاری و فه‌رهه‌نگا وی یا به‌رفره‌هـ ژ گوندی، كومه‌لگه‌هی، فلكلوری و بیروباوه‌ران، زانستێ كه‌ڤن و یێ نوی و هه‌ر تشتێ ب به‌رچاڤێن وی كه‌فتی خواندی یا هه‌ولدای دڤێ شعرێ دا ته‌وزیفبكه‌ت. ئه‌گه‌ر دوێنه‌كی دا، بلندی و نزمی هه‌بیت ژی، هوزانڤان یێ شیایی ب موزیكه‌یا شعرێ، خانده‌ڤای ب شعرا خوه‌ڤه، سه‌ر راست كه‌ته ڤه و نه‌هێلیت ڤه‌قه‌تیان بكه‌ڤیته دناڤبه‌را هه‌ردوان دا و ئه‌ڤه ئێك ژ وان خالێن سه‌ركه‌تی یه كو هه‌ر هوزانڤانه‌ك هه‌ولدده‌ت هه‌می خانده‌ڤا دوو جار و سێ جاران، ده‌قێ وی بخوینن.
ئه‌گه‌ر سه‌حكه‌ینه ڤان وێنه‌یان ژ هه‌مان شعر:
(چاڤێن خوه ڤه‌شێره، چاڤێن من وه‌ستیان، حه‌ز دكه‌ن روندكێن ته ببینن) یان (حه‌زدكه‌م تا ته بگریت، ل شوونا بازنكان، به‌ندكێ قه‌برێ سه‌یدی بكه‌یه ده‌ستێ خو) یان (پیره‌ژنه‌كا جه‌حێل، ده‌فكا ل پشتا ته بده‌ت، خوینێ ژ گه‌هێن ته بینته ده‌ر) یان (من دڤێت وێنه‌كی لبه‌ر كڤانێ هه‌یڤێ بو ته بكێشم، دناڤ كوچكه‌كێ تژی په‌ل دا، ب ئاگر بێخم، بسوژم، بكه‌مه ره‌ژی)…….
ئه‌گه‌ر وه‌ك شعر لڤان وێنه‌یان ڤه‌گه‌رین، هوزانڤانی هه‌ولدایه بكێمترین په‌یڤ پترترین رامان بینته به‌رهه‌م، ئه‌ڤه ژی بو دوو ئه‌گه‌ران دزڤریت، ئێك ده‌قێ شعرێ بگه‌له‌ك شروڤه‌كرنێ نه شرین دبیت و یا دوێ ژی، ئه‌ڤرو له‌زاتی دهه‌می تشته‌كی دا یا فه‌ره و بو كه‌سێ ده‌م نه‌یێ روخسیایه كو ده‌ق یێ درێژ و ڤه‌جوی بیت.
ئه‌گه‌ر ل سه‌ر وێنه‌یێن دوماهیێ ژڤێ شعرێ راوه‌ستین و نهێنییا په‌یوه‌ندیا عه‌شقێ دناڤبه‌را هوزانڤانی و ئه‌و كه‌سا كه‌ربا خوه ب ناڤ چاڤێن وێ وه‌ردكه‌ت، دێ زانین كو هوزانڤان وه‌ك هه‌ر عاشقه‌كی، رێكێن خوه یێن تایبه‌ت یێن ده‌ربرینا حه‌ژێكرنێ هه‌نه و حه‌ز دكه‌ت بڤی شێوه‌ی ده‌ربرینێ ژ هه‌ستێن خوه بكه‌ت، هه‌ر وه‌كو هوزانڤان د پارچه‌یا دوماهیێ ژڤێ شعرێ دا دبێژیت:
(من دڤێت، كه‌ربێن ته ڤه‌كه‌م، ته بكه‌مه به‌فر و لبه‌ر حه‌تاڤێ، ته ئه‌شكه‌نجه بده‌م، ته بحه‌لینم…….كا راوه‌ستێ… ئه‌ز حه‌ژ ته دكه‌م….)
ده‌برینا حه‌ژێكرنێ ژی چه‌ندین شێوازێن خوه یێن تایبه‌ت هه‌نه و شاعر ژی ئێك ژوان كه‌سانه یێن حه‌ز دكه‌ن، هه‌ر ده‌م ل نویاتیان بگه‌رن و تشتێ نه‌بوی، گیانی بده‌نێ و لبه‌ر خه‌لكی ئاشنا بكه‌ن.
خاندنا ڤێ شعرێ هه‌ر ژ سه‌رێ وێ و تا دوماهی وێنه، راستگوییا حه‌ژێكرنه‌كێ یه و هوزانڤان حه‌زناكه‌ت ئه‌ڤینه‌كا نورمال هه‌بیت و هه‌می تشته‌ك وه‌ك خوه و ئاسوده‌ی پرێڤه بچن. به‌لكو حه‌ز دكه‌ت، كه‌ربا خوه هه‌میێ دارێژیت و دلێ خوه ژ هه‌می تشته‌كی ڤالا بكه‌ت و بتنێ جهی بو گه‌ڤزكێن وێ، ئه‌وا وی ناڤ نه‌ئینای، تێدا ئاكنجی بكه‌ت.
ژڤێ شعرێ ژی، هوزانڤانی یا هه‌ولدای خانده‌ڤایێ خوه ژ وێنه‌یێن به‌رجه‌سته به‌ره‌ڤ وێنه‌یێن نه به‌رجه‌سته ڤه ببه‌ت و بتایبه‌ت وان هه‌می وێنه‌یێن دخه‌ونان دا دبه‌رجه‌سته و بتنێ زمانێ شعری دشێت ده‌قی و خانده‌ڤای ل ئێك پێگه‌هـ كوم ڤه بكه‌ت، كو سه‌ركه‌تن و نه سه‌ركه‌تنا هوزانڤانی پێڤه به‌نده.
عبدالرحمن بامه‌رنی
