دو شیعر له‌گۆرانیه‌كانی هونه‌رمه‌ندی شۆڕشگێڕ / ئه‌حمه‌د كایا
ده‌ستم لێ مه‌ده! ده‌سوتێی!
منداڵیم ، به كاركردن له‌نێو كێڵگه‌كاندا به‌سه‌ر برد.
گه‌نجیشم ، له نێو ڕێپێوان و كۆڕ و كۆبونه‌وه قه‌ده‌غه كراوه‌كان.
زۆر زو كه‌وتمه زیندانه‌وه.
زۆر زو تامی ئازاری قامچیم چێشت.
له نێو ژوره ته‌سك و تاریكه‌كان گینگڵمدا.
ئێستاش ده‌مه‌وێ به نێو ده‌شتێكی بێ سنوردا ڕاكه‌م ،
بێ ژماردنی هه‌نگاوه‌كانم ،
بێ ئاوڕدانه‌وه له ڕابردووی خۆم.
بێ ترس و بێ نیگه‌رانی ، ڕاكه‌م چه‌شنی ئه‌سپێكی كێوی.
هیچ له عیشق نازانم ئازیز!
نیگه‌رانی من مه‌به ، خۆم ڕێگای خۆم ده‌دۆزمه‌وه.
له‌و ده‌شته‌دا به‌پێی په‌تی و به‌وپه‌ڕی تواناوه ،
موه‌كانی قژم له‌چنگی بادا و چاویشم له‌كێوه‌كانه.
ده‌مه‌وێ ڕزگارم بێت له‌و كۆته‌ی مه‌رگ خستویه‌تیه گه‌ردنم.
دڵم برینداره.
ده‌مه‌وێ ڕاكه‌م – عیشقی من – ده‌مه‌وێ ڕاكه‌م …
ئه‌گه‌ر نه‌گه‌ڕامه‌وه ، لێم ببوره.
مامۆستای ڕاكردنم.
پۆسته‌ری دۆزینه‌وه‌م ، به هه‌مو دیواره‌كانه‌وه‌یه،
منداڵێك ده‌توانێ بمناسێته‌وه.
ده‌ستم لێ مه‌ده! پڕیشكت به‌رده‌كه‌وێ!
ده‌ستم لێ مه‌ده! ئالوده ده‌بی!
شێت مه‌به! ده‌ستم لێ بده‌ی ،
كاتێ ده‌زانی له‌ناو ئاگری.
ده‌مه‌وێ تێپه‌ڕم به ته‌نیشت دوكه‌ڵ و درۆكاندا.
ده‌مه‌وێ تێپه‌ڕم به ناوجه‌رگه‌ی تاریكی و برینه‌كاندا.
له نه‌بینینی جوانی ، له بێ پاره‌یی ، له بێ خودا مانه‌وه …
نامه‌وێ له‌گه‌ڵ كه‌سدا ململانێ بكه‌م.
ئه‌وه‌نده ڕاده‌كه‌م تا جگه‌رم ده‌بێته ئاو.
وه‌ك ئه‌و كه‌سانه‌ی به‌ته‌نیا عه‌ره‌ق ده‌خۆنه‌وه و
به ته‌نیا مه‌ست ده‌بن.
وه‌ك ئه‌و كه‌سانه‌ی به بیستنی ده‌نگی گولله‌یه‌ك
جێگاكانیان ته‌ڕ ده‌كه‌ن.
وه‌ك ئه‌و كه‌سانه‌ی دوای له سێداره درانی شۆڕشگێڕێك ،
لاپه‌ڕه‌ی ڕۆژنامه‌كان به‌پرسه و سه‌ره‌خۆشی ڕه‌ش ده‌كه‌نه‌وه.
بێ شه‌ڕ ،
بێ زیندانی كردن ،
بێ هاتوهاوار …
ده‌مه‌وێ ئه‌وه‌نده ڕاكه‌م ، تا ده‌مرم.
ده‌مه‌وێ بۆ دوایین جار ده‌ستت بگرم!
نامه‌وێ بگریت!
چاوه‌كانم به‌ڕقن له‌گه‌ڵتا ،
سازه‌كه‌شم له‌گه‌ڵ گۆرانیه‌كانتا.
كاتژمێره‌كه‌م له‌سه‌ر جیابونه‌وه ڕێك كردوه و
ئاماده‌م!
خه‌ونه‌كانم هه‌ڵده‌گرم و ده‌ڕۆم.
درۆ كردن نیشانه‌ی بێ تواناییه.
ده‌مه‌وێ خۆم بگه‌یه‌نمه‌وه گولله‌كان
ده‌مه‌وێ بمرم خۆشه‌ویستم!
ئه‌گه‌ر له ژیاندا مامه‌وه ،
لێم ببوره!
مامۆستای ڕاكردنم
پۆسته‌ری دۆزینه‌وه‌م ، به هه‌مو دیواره‌كانه‌وه‌یه،
منداڵێك ده‌توانێ بمناسێته‌وه.
ده‌ستم لێ مه‌ده! پڕیشكت به‌رده‌كه‌وێ!
ده‌ستم لێ مه‌ده! ئالوده ده‌بی!
شێت مه‌به! ده‌ستم لێ بده‌ی ،
كاتێ ده‌زانی له‌ناو ئاگری.
ده‌گه‌رێمه‌وه
ڕۆیشتنم یه‌كجاری نیه ،
چونكه تینوێتی بۆنی گوڵه به‌هاریه‌كانم له گه‌ڵدایه.
پێیان بڵێ پرسه‌م بۆدانه‌نێن ،
من نه‌مردوم ،
وه‌ناشمرم.
جێگا گه‌رمه‌كه‌م هه‌ڵمه‌گرنه‌وه ،
له ژێر به‌فره‌وه چرۆ ده‌كه‌م و دێمه‌وه.
له بڵێسه‌ی ئاگری خه‌ونه‌كانی ئێوه له‌دایك ده‌بم.
چه‌شنی گه‌رده‌لولێك به‌ڕێدا دێم.
چایه‌كه‌م با سارد نه‌بێته‌وه ،
چاوه‌ڕێم بن ،
وه‌ك چۆن نێو چاوه‌كانی من جێتان بو ،
به‌و چه‌شنه‌ش ده‌خزێمه نێو جێگاكه‌م ،
جێگام له‌نێو باوه‌شی خۆتاندا بۆبكه‌نه‌وه ،
چه‌شنی منداڵێكی گریاو ده‌گه‌ڕێمه‌وه.
سه‌رچاوه / دیوارها سخن نمیگویند/ ترجمه/ یغما گلرویی _ ایدین اقاخانی/ نشر نگا1386
